baton-1501

Wszysto zależy od naszych słów. Czasem bolą czasem cieszą. Są jak motyle rzuczone na wiatr, nietrwałe i przemijające.
Więc dlaczego skrywamy te najpiękniejsze słowa. Boimy sie reakcji drugiej osoby a mozę tylko siebie.
Czasem myślimy o czym innym a mówimy co innego bo boimy sie. Przecież ranienie słów jest tak proste, to chowanie swoich myśli w czymś cierpiącym.

Patrząc na kalendarz widze jak dobiegaja końca , widze jak czas leci w jedno strone w strone w którą bym nie chciał.
Chciałem zabić czas lecz to on zabił mnie. Moje serce krwawi , bardzo powoli spływa gęsta krew. Widze juz tylko plamy lecz nikt ich nie widzi,może niechca widzieć.Teraz zamilkne pewnie głośniej. Pogrąże sie w głośnej ciszy kapania krwi aż dojde na koniec który sam stworze bo tak w rzeczywistości nie ma końca. 
Popatrze sie tam gdzieś wysoko by zrozumieć koniec potem sam zamkne oczy i odejde. Nik już mnie nie dogoni nawet nikt nie sprubuje.

Rozpoczeły sie ferie.
Mijają kolejne sekundy minuty godziny.
Nie zmienie sie nic,
Choć do mego mrocznego pokoju wpadają
szare wyblakłe promienie , nadzieji,
na lepsze jutro.
ZNIKAJĄ
w mrocznym świecie obudził sie elektroniczny przyjaciel.
teraz juz wiem
bede podziwaił dziś znów to co on mi pokaże.
moja wewnętrzna radość czeka
by ktoś ją obudził
Tak jak zapałka budzi ogień.

No to można powiedzieć że to jest koniec i początek.
Czego? ? ?  Hmmmmm... sam nie wiem.